ik schreeuw
en overstem het geluid
van een hart dat sluit
terwijl tranen spiegelen
op een beslagen achterruit
ik schreeuw
en ik ga uit
Elmay Claasen
Als ik ooit mij ode aan de vrijheid schrijf
Het zal in proza zijn dat me aanspreekt Het zou een simpele ode aan de vrijheid zijn Niet pretentieus, maar met waardigheid Ik zou graag willen denken dat vrijheid Meer is dan alleen een woord In de grootse en verheven taal Odes aan vrijheid blijven vaak ongehoord Als ik ooit mijn ode aan de vrijheid heb geschreven Bevoorrecht zijn en verwend met keuze Dan ben ik bang dat je achterdochtig zou zijn Van de zaak waaraan ik mijn stem zou lenen Het is ongrijpbaar en moeilijk vast te houden Het is iets vluchtigs Daarom is er geen ode aan de vrijheid Echt het onthouden waard Ik wou dat iemand dit zou schrijven Een ode aan de vrijheid die we allemaal kunnen zingen